Qalıb
Dünyanın qəmini yığdım üstümə,
Bölməyə nə anam, nə nənəm qalıb.
Ayaqlar yoruldu,
Qollar yoruldu,
Yorulmaq bilməyən bir çənəm qalıb.
Atəşəm, alovam — edirdim güman,
Bilməzdim bu odu söndürər zaman…
Məni oxa basdı çox qaşı kaman,
Süzgəcə bənzəyən bir sinəm qalıb.
Hanı dağ vüqarım, hanı dağ eşqim?
O dəcəl baxışım, o şıltaq eşqim.
Çox verdin ömrümə kef-damaq, eşqim,
Zilimi tükətdin, quru bəm qalıb.
Ay Vahid, qış gəlib, hava ayazdı,
Bir saxla qələmi, nə yazhayazdı…
Tanrım qismətimi şəhərdən yazdı,
Kənddə gözü yolda bir sənəm qallb.
